رنگ ۶۰ درصد اقیانوسها تا سال ۲۱۰۰ تغییر می کند
تاریخ انتشار: ۲۲ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۴۴۳۹۲۱
تغییرات اقلیمی، دخالتها و فعالیتهای انسانی، افزایش گازهای گلخانهای و پدیدههای مشابه که طی سالهای اخیر کشور ما را تحت تاثیر قرار دادهاند، علاوه بر خشکی تاثیرات بسیار زیادی نیز به سطح دریاها و اقیانوسها گذاشتهاند، بهگونهای که موجب تغییر رنگ آب اقیانوسها شدهاند. به گفته رئیس پژوهشگاه هواشناسی و علوم جو کشور این مسائل موجب افزایش سرعت تغییر رنگ اقیانوسها طی ۲۰ سال گذشته شده است و درحال حاضر حدود ۵۶ درصد سطح اقیانوسها دچار تغییر رنگ شدهاند و یا متمایل به تغییر رنگ هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مهدی رهنما درباره تغییر رنگ اقیانوسها اظهار کرد: از جمله شاخصهای اندازهگیری تغییرات اقلیمی، تغییر رنگ اقیانوسها است. رنگ اقیانوسها نشاندهنده میزان زنده بودن اکوسیستم آن است. هرچه رنگ آنها آبی و تیرهتر باشد، به این معنا است که اکوسیستم و موجودات کمتری در آن زندگی میکنند و حتی فیتوپلانکتونها نیز به تعداد و تراکم کمتری در آب وجود دارند اما هرچه رنگ آب به سبز متمایل باشد، میزان آلودگی و تراکم موجوداتی نظیر فیتوپلاکنتون بیشتر است.
رئیس پژوهشگاه هواشناسی و علوم جو کشور افزود: دانشمندان بررسی کردهاند که اگر از شرایط جوی موجود، مدلسازی و افزایش گازهای گلخانهای را در آن لحاظ کنیم، شاهد تغییر رنگ شدید اقیانوسها تحت تاثیر افزایش این گازها خواهیم بود. به عبارتی بر اساس این مطالعات، تا سال ۲۱۰۰ رنگ حدود ۶۰ درصد اقیانوسها از آبی به سبز مایل میشود که یکی از مهمترین علل آن افزایش گازهای گلخانهای است.
وی ادامه داد: بررسی تصاویر ماهوارهای در بازه زمانی حدود ۳۰ سال گذشته نشان دهنده افزایش سرعت تغییر رنگ اقیانوسها است. این تغییرات ناشی از دخالتها و فعالیتهای انسانی، افزایش گازهای گلخانهای و تغییرات اقلیمی است. این مسائل موجب افزایش سرعت تغییر رنگ اقیانوسها طی ۲۰ سال گذشته شده است و درحال حاضر حدود ۵۶ درصد سطح اقیانوسها دچار تغییر رنگ شدهاند و یا متمایل به تغییر رنگ هستند.
رهنما با اشاره وجود موجودات ریزی همچون آبزیان، باکتریها و فیتوپلانکتونها در اقیانوسها اظهارکرد: این موجودات تاحدودی دی اکسید کربن را جذب میکنند. درواقع آنها به منبع جذب کربن و تولید اکسیژن تبدیل میشوند. با افزایش فعالیت فیتوپلانکتونها، کلروفیل بیشتری نیز تولید و غلظت آن در آب موجب گرایش رنگ آبی اقیانوسها از آبی به سبز میشود.
وی افزود: نمونهای از این تغییر رنگها در سواحل جنوبی ایران رخ میدهد که به آن « کِشَند قرمز» میگویند و نوع خاصی از جلبکها تغییر رنگ آب به رنگ قرمز را موجب شدهاند. بر اثر تغییرات دمایی، پسابهای صنعتی و انسانی که وارد آب دریاها میشوند، میزان ذرات مغذی نیترات و فسفات در آب افزایش مییابد و موجب میشود که فیتوپلانکتونها و جلبکهای خاصی که در این مناطق هستند رشد و رنگ آب را به قرمز تبدیل کنند. این تغییرات موجب کاهش نفوذ نور به داخل آب میشود که کاهش اکسیژن را به دنبال دارد و آبزیان را نابود میکند همچنین این تغییر رنگ با تغییر دمای سطح آب و عوامل زیست محیطی بسیار زیاد دیگری نیز همراه است.
ورود پسابها وآلودگیها به اقیانوس یکی از عوامل تغییر رنگ آن
به گفته رئیس پژوهشگاه هواشناسی و علوم جو کشور علاوه بر افزایش گازهای گلخانهای و آلودگیهای ناشی از فعالیت انسانی، رخدادهای طبیعی نظیر توفانهای گرد و خاک و عبور آنها از سطح اقیانوسها و دریاها را میتوان به عنوان یکی از دلایل تغییر رنگ اقیانوسها برشمرد. نفوذ و رسوب ذرات گرد و خاک در دریاها و اقیانوسها موجب افزایش ذرات آهندار و وارد شدن مواد مغذی بیشتر به آب میشود که این اتفاق غلظت کلروفیل را در آب و در نتیجه جمعیت فیتوپلانکتونها را افزایش میدهد. مجموع این موارد بر تغییر رنگ اقیانوسها تاثیرگذار است.
وی درباره چگونگی کنترل تغییر رنگ اقیانوسها اظهار کرد: کنترل این مشکل تاحدودی دشوار است اما با کاهش جهانی انتشار گازهای گلخانهای، عدم ورود پسابها، مواد سمی همچون نیترات، فسفات و ذرات آهنی به اقیانوسها در راستای کاهش سرعت گرمایش زمین شاید بتوانیم در این قضیه تاثیر مثبت بگذاریم.
از بین رفتن بخش اعظم منابع غذایی بشر با تغییر رنگ اقیانوسها
رئیس پژوهشگاه هواشناسی و علوم جو کشوردرباره سطح گرمایش اقیانوسها اظهار کرد: میزان این افزایش دما در سال ۲۰۱۹ ،۷۵ هزارم درجه بیش از حد متوسط ۴۰ ساله خود بود که این اتفاق از عوارض تغییر اقلیم و گرمایش جهانی است همچنین تحقیقات اخیر دانشمندان نشان داده است که دمای سطحی اقیانوسهای جهان به میزان بیسابقهای در حال افزایش است که این موضوع پیامدهای منفی بسیاری برای اکوسیستمهای موجود در اقیانوسها در پی خواهد داشت. محققان میگویند که دمای سطح اقیانوسهای جهان به ۲۰.۹۶ درجه سانتیگراد رسیده است که این میزان، بالاترین مقدار اندازهگیری شده تاکنون محسوب میشود و به بالاترین حد رسیده است.
وی تاکید کرد: باید برای اینکه آینده بهتری داشته باشیم، تمام عواملی که بر محیط زیست تاثیر منفی میگذارند از جمله فعالیتهای انسانی و معدنکاوی در بستر اقیانوسها و دریاها و تاسیساتی که در سواحل ایجاد میشوند را کاهش دهیم و مدیریت کنیم، در غیر این صورت نتایج بسیار وحشتناکی تا سال ۲۱۰۰ در انتظار اکوسیستمهای اقیانوسی است که بهطور قطع بر زندگی انسانها و بخش خشکی زمین نیز تاثیر خواهد گذاشت.
رهنما در پایان درباره تاثیر تغییر رنگ اقیانوسها بر زندگی انسانها و بخش خشکی زمین اظهار کرد: بر اثر این اتفاق، زنجیره غذایی در اکوسیستمهای اقیانوسی تحت تاثیر قرار گرفته است و بخش عمدهای از منابع غذایی در دسترس بشر نیز از بین میروند. با توجه به شرایط ناشی از تغییر اقلیم و کمبود منابع تأمین مواد غذایی، اقیانوسها میتوانند به عنوان یک منبع عمده در تامین مواد غذایی جایگزین خشکیها شوند.
منبع: خبرگزاری ایسنامنبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: اقیانوس ها افزایش گازهای گلخانه ای تغییر رنگ اقیانوس ها اقیانوس ها اظهار فیتوپلانکتون ها سطح اقیانوس ها شده اند رنگ آب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۴۳۹۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف موجوداتی که 540 میلیون سال قبل اقیانوسهای زمین را نورانی میکردند (+عکس)
بسیاری از موجودات آبهای جهان را نورانی میکنند. از میکرواوگانیسمهایی گرفته که خطوط ساحلی را در تاریکی شب به رنگ آبی برقدار در میآورند تا قلابچهماهیهای اعماق دریا که از فریبدهندههای درخشانشان برای اغوا کردن طعمه استفاده میکنند، طیف وسیعی از مخلوقات دریایی از طریق پدیدهای طبیعی با عنوان بیولومینانس یا زیستتابی از خودشان نور ساطع میکنند.
به گزارش راهنماتو، اکنون نتایج یک مطالعه تازه از اولین نمونههای زیستتابها در روی سیاره زمین پرده برداشته و تاریخ حضور آنها به روی زمین را تا زمان آغاز نخستین روزهای حیات حیوانات به عقب کشیده است. بر اساس این مطالعه در حدود 540میلیون سال قبل، حیوانات نرم و شاخهداری با عنوان اوکتوکورالها شروع به نورانی کردن اقیانوسها کردند.
نتایج این مطالعه که در نشریه Proceedings of the Royal Society منتشر شده است، از رابطه اوکتوکورالهای اقیانوسهای مدرن ما استفاده کرده تا به سمت عقب حرکت کند و مشخص کند این زیستتابهای ورقه-مانند چه زمانی پا به قلمرو حیوانات گذاشتند.
در دریاهای امروزی، اوکتوکورالها انواعی از فرمها مانند قلمهای دریایی، پنکههای دریایی و مرجانهای نرم را دارند. دانیل دلئو، زیستشناسی که این مقاله را برای موزه تاریخ طبیعی آمریکا نوشته است، میگوید:
«اوکتوکورالها مرجانهای نرمتنی به شکل درخت هستند. نامشان را از قرینگی بدنشان که هشت قسمت دارد، گرفتهاند. اوکتوکورالها اغلب باغهای مرجانی و جنگلهای حیوانی در اقیانوس، به خصوص در اعماق آب، درست میکنند که میتواند خانه و پرورشگاهی برای طیفی از حیوانات باشد.»
در این مطالعه محققان به این دلیل روی اوکتوکورالها تمرکز کردند که اغلب آنها زیستتاب هستند. درست مثل همه ارگانیسمهای زیستتاب، در اوکتوکورالها هم آنیزمی با عنوان لیوسفراس با ترکیب لوسیفرین واکنش نشان میدهد و نور تولید میکند.
جانورشناسان تاکنون توانستهاند تخمین بزنند که توانایی نورتابی حدودا 100بار در میان این حیوانات فرگشت یافته است. اما اینکه این موجودات زنده دقیقه از چه زمانی به قابلیت نورتابی مجهز شدند، مشخص نبود.
تا قبل از مطالعه اخیر، قدیمیترین نمونه شناختهشده زیستتابی به سختپوستان 267میلیون ساله نسبت داده شده بود. دلئو و همکاران نویسندهاش انتظار داشتند که این توانایی بسیار قدیمیتر باشد. اوکتوکورالها با گونههای نورانی متعددشان، به نظر میرسید که گروه خوبی برای گردآوری شواهد باشند.
دلئو میگوید:
«اوکتوکورالها به دلیل بدنهای نرمشان مثل مرجانهای استخوانی و سنگی فسیل نمیشوند.»
بعضی وقتها تنها مادهای که در اختیار کارشناسان است، بخشهای کوچک و سخت سازههای مرجانی به نام اسکلریت است. واکنش زیستشیمیایی حیاتی را هم نمیتوان مستقیما در فسیلها مشاهده کرد، بنابراین کارشناسان میبایست به خطوط دیگری از شواهد برای رسیدن به خواستگاه زیستتابها تکیه میکردند.
دلئو و همکارانش برای پاسخ به این پرسش به درخت خانوادگی اوکتوکورالها پرداختند. آنها برای آنکه فرگشت زیستتابی در اوکتوکورالها را دنبال کنند، به شباهتهای ژنتیکی در میان اوکتوکورالها و خویشاوندانشان پرداختند. حدودا 3500 یا تعداد بیشتری از اوکتوکورالها به گروهی بزرگتر به نام آنتوزوآ تعلق دارند که مرجانها و شقایقهای دریایی را در بر میگیرد.
جانورشناسان به دنبال گونههایی بودند که توانایی زیستتابی داشتند تا بتوانند تعیین کنند که این توانایی چند بار در میان این حیوانات فرگشت یافته است. علاوه بر آن محققان عمقی که اوکتوکورالها در آن زندگی میکنند را بررسی کردند تا ببیند آیا نورتابی در عمق و سطح دچار فرگشت شده یا خیر.
با همه این ارزیابیها آنها تخمین زدند که اجداد اوکتوکورالها چه شکلی بودند و از کی در دریاها پدیدار شدند.
محققان پیشنهاد میدهند که توانایی زیستتابی در اوکتوکورالهایی با مکانیزمهای زیستی مشترک آنچنان شایع است که آخرین جد مشترک این گروه احتمالا زیستتاب بوده است.
این جد در آغاز دوره کامبرین در حدود 542 میلیون سال قبل، زمانی که جهان در بسیاری از ابعاد در حال شکوفایی بوده و اشکال تازه حیوانات به سرعت در حال تنوعیافتن بودند، زندگی میکرده است. آنها همچنین تخمین زدهاند که نخستین زیستتابها احتمالا در آبهای کمعمق به وجود آمدهاند و بعدها به آبهای عمیق راه یافتهاند.
کانال عصر ایران در تلگرام